'insanoğlu açıklık bir tarlada doğar,karanlık bir ormanda ölür.'

KİTABIN ADI: YAKAMDAKİ YÜZLER
KİTABIN YAZARI: CAN DÜNDAR


Evde bir çekmecede duruyor, yitirdiklerimin kara çerçevelere hapsedilmiş yüzleri…
Her bir yüzün üzerinde onları hüzünlü bir cenazede ceketimin yakasına rapteden toplu iğne izleri…
Kimini ecel denilen meçhul nehre bırakmışım kendi ellerimle…
Kimini hain saldırılar almış benden; kalleşçe…
Kimi vakitli gitmiş, sırasız ölmüş kimi…
Oğlunu gömmüş babalar, finalini hazırlamış ressamlar, son yolculuğa şiirlerle uğurlanmış dostlar…
Her birinin öyküsünde ayrı bir yaşam dersi bulduğum kahramanlarım…
Kendileri de yakalarında yüzlerle gidiyorlar. Ve kalbimin kabrinde yan yana yatıyorlar…

Yazının başında yazarın yazısıyla başlamak istedim. Kitabın adını ilk okuduğumda pek fazla bir şey anlamamıştım açıkçası… Çünkü ben Can Dündar’ı hep romantik yazılar yazan biri olarak tanımıştım. Fakat kitabını ilk defa okudum. Bu kitabında Yazarın hayatında yer alan hocalarının, meslektaşlarının, dostlarının ve akrabalarının nasıl yaşadıklarını ve nasıl öldüklerini anlatıyordu. Kitabın konusu kısacası; ÖLÜMDÜ… Köşe yazılarının da yer aldığı bu kitapta çok fazla tanımadığım isimler yer alıyor. Fakat bir yandan da Ahmet Kaya’dan Aziz Nesin’ e Ecevit’ten Cem Karaca’ya Hrant Dink’ten Kemal Sunal’a Leydi Diana’dan Melih Kibar’a Kadir Has’tan Zeki Müren’e kadar da tanıdık isim yer alıyor. Yazar, Bu kişilerin mesleklerini, Dündar ile olan ilişkilerini ve ölüm anlarını anlatıyor.
Belki isimleri tanımadığım için beklide ölümün adını duyduğum için midir bilmem ama kitabı çok severek okuyamadım. Yanlız Melih Kibar’ın hayat arkadaşının ölümünün ardından yazdığı bir ağıt ve birkaç ay sonra aynı hastalıktan ölmesi çok dikkatimi çekmişti.

‘Çoban yıldızına baktım bu gece… ve güldüm gökyüzüne… Ölümlere… Bile bile…’